Cassavesoep

by Leave a Comment

Cassavesoep is een romige en krachtige soep. De romige smaak komt van de kokosmelk, en het krachtige komt van het vlees. Ik heb ervoor gekozen om kippenvoeten en hals in mijn soep te gebruiken, zodat deze een extra krachtige smaak krijgt. Als je geen kippenvoeten en hals wilt gebruiken, dan kun je ervoor kiezen om deze te vervangen voor een pond kippenvleugels (wel de platte kant).

Cassavesoep is een Creools gerecht. Deze soep is een 1- pansgerecht, omdat zowel het vlees als aardvrucht(en) in 1 pan zitten. De hoofdingrediënten voor deze soep zijn de cassavestukken en de kipstukken. Je kunt ervoor kiezen om het gerecht luxe te maken door er zoutvlees aan toe te voegen of andere aardvruchten erbij te doen. Mijn moeder doet altijd wat Chinese tayers bij haar cassavesoep, zodat de soep extra voedzamer wordt.

Cassave is een aardvrucht. Het heeft een harde bruine schil, en van binnen heeft het een witte kleur. Cassave heeft dezelfde kookwijze als aardappelen. De smaak van cassave is voor mij lastig te beschrijven, want het smaak een beetje naar aardappelen, maar ook weer niet helemaal. Het is ook minder kruimig en daardoor ook de ideale kandidaat voor frituurgerechten.

Als ik moet kiezen tussen aardappels of cassave, dan kies ik voor cassave. Ik vind cassave heerlijk en het is ook nog eens erg voedzaam!

Cassave kun je tegenwoordig bij elke toko vers halen, en als ze die niet vers hebben, dan kun je er gerust voor kiezen om de diepvries variant te gebruiken.

Dit is mijn recept voor cassavesoep. Ik heb hem gemaakt zoals mijn moeder het altijd klaarmaakt.

Njang swietie (eet smakelijk)!

Liefs,

Stace

Schijfjes gebakken banaan

by Leave a Comment

Bakbananen zijn super gezond! Het bevat heel veel vitaminen en geeft je een verzadigd gevoel.

Bakbananen serveren wij standaard als bijgerecht wanneer wij een etentje geven. Het combineert hartig met zoet en het balanceert pittig eten. Wij zijn er verzot op!

Mama frituurt de bakbanaan in een flinke laag olie, maar ik ga voor de iets gezondere tour. Ik bak hem in de oven. Het ziet er misschien iets droger uit, maar de textuur van hard aan de buitenkant en zacht aan de binnenkant, is hetzelfde. Dit mag dus echt niet ontbreken wanneer je Surinaams kookt!

Eet smakelijk!

Liefs,

Stacy

 

Komkommer op azijn

by Leave a Comment

Komkommer op azijn is een pittig bijgerecht. In Nederland zie ik dat het in Chinese restaurants zonder peper wordt ingelegd en geserveerd. Ik snap het ook wel, want niet een ieder houdt van pittig eten. Maar voor mijn familie moet ik er echt niet aan denken om geen peper in het zuur te doen, want dan krijg ik een boze moeder die me zegt dat ik het niet zo moet maken. Ik kan er gelukkig om lachen.

Maak je een pan moksi alesi, bruine bonensoep, nasi goreng of een ander soort hartig gerecht, dan is komkommer op azijn onmisbaar! Dit is mijn versie van komkommer op azijn. Enjoy!

Liefs,

Stacy

BB (bruine bonen) met witte rijst

by 2 Comments

”Als hier een pot met bonen staat, en daar een pot met brie. Dan laat ik brie en bonen staan, dan haal ik mijn Marie. Marie mara, mijn troe la la la, Marie Marie mara.” Lieve Hugo – Een pot met bonen.

Elke keer wanneer ik bruine bonensoep kook, moet ik aan dit classic kaseko liedje denken. Ik speel hem ook vaak af wanneer ik bruine bonensoep kook. Dit liedje haalt voor mij de Suirnaamse sfeer, gezelligheid, eenheid en lekker gevoel om te koken in huis. Je kunt dus nagaan dat ik dit gerecht met heel veel lobi (=liefde) voor mijn gasten en gezin klaarmaakt.

Bruine bonensoep is een 1-pan-gerecht. De basis voor dit gerecht zijn de bruine bonen en kip. Maar je kunt ervoor kiezen om dit gerecht ”luxe” te maken door er zoutvlees en kipknakworsten aan toe te voegen. In Suriname kent een ieder dit gerecht. Elke gezin in Suriname maakt dit gerecht op hun eigen manier. De basis is in principe hetzelfde, maar hoe je het verder luxe wilt maken, is voor ieder gezin in Suriname anders. Ik maak hem zoals ik het van mijn moeder en tantes heb geleerd.

Dit gerecht wordt ook wel een feestgerecht genoemd, omdat het op speciale gelegenheden werd klaargemaakt. Zowel jong en oud kunnen van dit gerecht genieten. Als ik eters over de vloer krijg, maak ik meestal bruine bonensoep. Het valt altijd goed in de smaak. Mijn man kan er letterlijk zijn vingers bij aflikken, wanneer hij Surinaamse bruine bonensoep eet.

Wanneer mensen van mijn eten genieten, geeft het mij altijd een goed gevoel van binnen want dit is immers mijn passie. Dus wil je uitblinken in de Surinaamse keuken, dan kan ik het jou zeer zeker aanraden dit gerecht klaar te maken!

Njang swieti!

Liefs,

Stacy

P.S. Ik wil graag een klein feitje en herinnering van dit gerecht met jullie delen;

Op de middelbare school in Suriname, had ik een mentrix die mevrouw Heye heet. Zij vertelde dat dit gerecht vroeger ook op feestjes werd klaargemaakt. Maar dit werd dan speciaal voor de kinderen klaargemaakt en niet de volwassen. De volwassenen kregen dan gerechten zoals pom, pastei, geroosterde kip etc. Ik vroeg waarom zij dat zo deden en ze vertelde mij dat vroeger de onderscheid tussen kinderen en volwassenen best groot was. Ik zei heel bijdehand dat ik blij was dat het nu niet meer aan de orde is en dat kinderen ook mogen genieten van andere gerechten op feestjes. Ze was het met me eens.

 

 

 

Gemberbier

by 1 Comment

Wij maken in ons leven heel veel goede en minder goede momenten mee.
Ik ben ervan overtuigd dat een ieder wel eens een paar keer flink op zijn/haar snuit is gevallen en dat jij jezelf dan ook goed tegen komt.

Je leert jezelf goed kennen wanneer je zo een ervaring hebt meegemaakt. Sommige mensen leren hun eigen- ik, na zo een ervaring, beter kennen  door heel lang alleen te zijn of een lange wereld reis te maken. Maar je hebt ook de uitzonderingen (zoals moi), die hun eigen- ik op een andere manier beter leren kennen. Ik kom dichter bij mezelf door te koken.

Een ieder die mij kent weet dat Surinaams eten mijn passie is. Ik maak Surinaamse gerechten graag klaar en laat deze authentieke keuken met heel veel liefde aan mensen zien. Wanneer ik Surinaamse gerechten bereid, brengt het mooie en minder mooie herinneringen naar boven. Herinneringen die mij harder, sterker, dankbaar en wijzer hebben gemaakt door de jaren heen.

Als ik klepon en loempia’s maak, dan laat het mij denken aan de vele feestjes die mijn familie in Suriname gaf, en hoe gezellig het altijd was wanneer wij dagen van te voren begonnen met koken. Wanneer ik sopropo met kippenworstjes klaarmaak dan laat het mij denken aan de tijd dat mijn ouders het niet breed hadden, maar zij er toch alles aan deden om ons dagelijks een bordje eten te geven. Dit soort herinneringen laten mij inzien dat ik mij gezegend mag voelen met zulke lieve en warme ouders. Dit herinnert mij ook dat ik niet mag vergeten waar ik vandaan kom, en waar/bij wie mijn passie voor eten is ontstaan.

Gemberbier is ook een recept dat mij naar mijn jeugd terug brengt. Het brengt mij naar het huis van oma Hille. Wij woonden in het Florawijk en aan de overkant van ons huis woonde oma Hille en haar kleindochter Caroline. Oma Hille paste op ons wanneer mijn vader overdag moest werken, en als hij zo nu en dan een nachtdienst bij Defensie moest draaien mochten wij bij haar logeren. Voor ons was dat altijd reuze gezellig! Oma Hille was een vrouw op leeftijd, maar een pittige vrouw op leeftijd! Ondanks haar leeftijd stopte niets haar om te genieten van het leven. Zij is ook een vrouw dat van koken hield. Wij hoefden maar te zeggen wat wij wilden eten, en ze maakte het klaar.

Voor ons was het normaal dat wij eten met elkaar deelden dus kregen wij elke middag een bakje met warme maaltijd van haar, zodat wij ook van haar kookkunsten mochten genieten. En genieten was het zeker, want wat kon zij lekker koken! De laatste keer dat ik oma Hille zag, was toen mijn vader overleed. Mijn oma was op visite bij haar en het was een dag voor ons terugkeer naar Nederland. Wij gingen allebeide oma’s gedag zeggen. Oma Hille was zoals gewoonlijk in haar keukentje bezig. Ze vertelde dat zij gember raspte voor wat gemberbier. Ik kan dat moment nog heel goed voor de geest halen. Zat ze daar op een stoel, met een klein bankje voor haar en daarop een grote kom en rasp. Ze raspte vakkundig de gember fijn en natuurlijk moest ik vragen wat haar recept ervoor is :). Iedere keer wanneer mama gemberbier maakt (of ik), moet ik aan mijn Creoolse oma Hille denken. Het brengt mij naar haar keuken en haar liefde voor Surinaams eten.

Oma Hille, dit recept is speciaal voor u!

Liefs,

Stacy

*Exact een dag nadat ik dit verhaaltje had geschreven, kreeg ik te horen dat oma Hille er niet meer is. Het doet heel veel pijn, maar het doet mij ook goed om te weten dat zij een prachtige leven heeft gehad en het zo goed is… Rust zacht lieve oma Hille!*

 

Broodje sardien

by Leave a Comment

Vandaag had ik voor het eerst sinds tijden een vrije dag, en uitgerekend vandaag ben ik ziek. Wel ja, niet zo aanstellen, denk ik dan maar.

Mijn gezondheid kan op dagen als deze wel wat hulp gebruiken door de essentiële voedingstoffen naar binnen te werken die het nodig heeft. Ik begon mijn dag daarom met een bordje havermoutpap, gekookt in amandelmelk en een flinke bak eigengemaakte fruitsalade. Een groot glas verse gemberthee maakte het voor mij helemaal af!

Tegen 13:00 uur, besloot ik met de lunch iets pittig te eten, zodat het afgelopen zou zijn met mijn verkoudheid. Ik had alleen geen flauw idee wat ik wilde eten…

Na heel lang nadenken kwam ik op een Broodje sardien!
Broodje sardien is voor mij jeugdsentiment. Vroeger kreeg ik dit vaak als lunch. Mama, stond vroeger altijd eerder op dan de rest, om voor ons  het ontbijt en toespijs voor de warme maaltijd in de middag klaar te maken. Elke keer als wij broodje sardien meekregen naar school, was het genieten! Dit, omdat mijn moeder van een paar simpele ingrediënten, iets verrukkelijk klaarmaakte.

Wat is zo lekker aan dit mini- gerecht? Het is de zure van de azijn en het pittige van de pepers wat ik zo smaakvol vind aan dit gerecht, en de ui en sardientjes maken het een ultieme combinatie.

Heel Suriname (op de veganisten na), kent dit gerecht, en een ieder die ik ken, bereid het op de dezelfde wijze. De enige variatie is dat de ene het misschien een tikkeltje minder pittig maakt, maar dat maakt niet uit. Niemand kan dit gerecht verpesten! Enjoy!

Liefs,

Stace

Moksi alesi

by Leave a Comment

Tegenwoordig is het erg belangrijk voor mezelf om gezond te zijn. Mijn vitaliteit en lichaam wil ik graag de goede dingen in het leven geven, die zij nodig heeft. Bewegen, mediteren, bidden, met mijn partner, vriendinnen/gezin zijn, en vooral relativeren zijn mijn goede vrienden om een gezond en positief leven te leiden. Iedere keer dat iets tegen zit probeer ik naar de dingen te kijken die WEL goed gaan.

Maar hoe zit het met eten? Hoe kan ik de Surinaamse keuken in mijn gezonde leven betrekken? Hoe kan ik de Surinaamse keuken zo authentiek mogelijk behouden, zonder al het vet en andere ondeugende dingen in mijn eten toe te voegen? Hoe kan ik de Surinaamse keuken in mijn gezonde leven toepassen, zonder 10 kilo’s aan te komen?

Ja, dat wordt een uitdaging voor Stacy, maar wat vele mensen niet weten is dat ik van uitdagingen houd en deze uitdaging ben ik aangegaan. Deze uitdaging heeft mij enkele mooie en gezonde recepten opgeleverd waar niet heel veel aan veranderd hoefde te worden. Een daarvan was Moksi alesi!

Moksi alesi was het geen waar ik al maanden naar verlangde! Mijn ouders maakten dit altijd in het weekend klaar, want dit waren de dagen dat ze veel tijd en aandacht aan het eten konden besteden. Ik adviseer het jou ook om dit in het weekend klaar te maken, want zoals je toewijd aan jouw partner, zo moet jij je ook toewijden aan dit gerecht. Ik eet al ruim anderhalve maand geen varkensvlees meer en rundvlees nuttig ik met mate, dus was het even zoeken wat ik er wel in kon doen, want dat zoutige smaak en de goed gevulde moksi alesi, wilde ik wel behouden.

Na heel lang nadenken kwam ik op zoute vis (ba- tjauw) en droge garnalen. Het probleem met zoute vis is dat het gauw gaat overheersen qua smaak en dat mijn partner dat nog nooit heeft gegeten. Ik vind zoute vis erg lekker, maar omdat mijn partner dat nog niet heeft gehad, wil ik nog even wachten met het maken van gerechten waar zoute vis in moet of erin kan. Dus resteerde de droge garnalen!

De moksi alesi had ik gemaakt zoals mijn vader het vroeger maakte. Hij gebruikte de rijstkoker als hittebron en kookpan. Om de moksi alesi goed tot zijn recht te laten komen, stoomde hij de moksi alesi, door een theedoek op de deksel van de rijstkoker te doen en de zijkanten ervan vast te knopen (dit trucje kan je ook bij een normale pan doen als je geen rijstkoker heb). Omdat er van alles in moksi alesi kan, maakte hij vaak van dit gerecht  een 1- pan- maaltijd in de rijstkoker.

Ik had de djarpesi eerst in water laten weken en vervolgens laten uitkoken. Het uitkoken van de djarpesi vergt wel enig geduld van jou, omdat je het vaak moet omscheppen tijdens het koken en het duurt erg lang voordat deze zacht gekookt is. Maar ik blijf zeggen dat het de moeite waard is.

Ik had laatst weer een lading gedroogde garnalen van mijn tante uit Suriname gekregen, dus kon ik deze mooi bij dit gerecht gebruiken, maar je moet hem eerst even weken in warm water, anders verpest het hoge zoutgehalte en overheersende garnalengeur  jouw eten!

Een ieder die mij kent weet dat er standaard groenten naast mijn vlees/vis en rijst is, dus koos ik Kool als groenten. Wil je geen snotterige kool dan kun je zoals mij ervoor kiezen de kool pas bij de moksi alesi toe te voegen wanneer de rijst gaar is. Zo stoomt hij mee met derest van de ingrediënten en blijft het lekker knapperig. Schep de kool door de moksi alesi wanneer deze klaar is met koken.

Om het een 1- pan- gerecht te maken, deed papa de kipstukken ook bij de moksi alesi, maar ik koos ervoor om het vlees apart te bereiden. De reden hiervoor was dat ik graag wat jus over mijn moksi alesi wilde, want dit is na het bereiden een droge gerecht en omdat ik de kip op Javaanse wijze had klaargemaakt, was het hartige van de moksi alesi en de zoet-pikante jus van het vlees een ultieme combinatie. Om dit gerecht af te maken had ik een paar schijfjes komkommer, verse gebakken bakbanaan, tempe sambel, de Javaanse kip en niet te vergeten een rode peper erbij gedaan. Het was heerlijk!

Het voordeel van 1- pan- gerechten is dat je veel te veel maakt. Te veel om de volgende dag niet achter het fornuis te staan en dit was de reden dat wij twee dagen van dit heerlijke gerecht mochten genieten.

Ja, dit gerecht vergt extra tijd en geduld, zeker met het uitkoken van de djarpesi, maar geloof mij, als dit gerecht klaar is en je ’t gaat eten besef je dat het lange uitkoken van de djarpesi, de aandacht, liefde en geduld die je de moksi alesi had moeten geven, verdomme de moeite waard was :)!

Voor de mensen die dit gerecht nooit hebben gekookt, maar graag willen bereiden, is er maar een ding wat ik nu kan zeggen en dat is; ”Bekijk het recept, print het uit, haal de ingrediënten bij jouw dichtstbijzijnde toko en ga aan de slag, want dit is een gerecht dat absoluut de moeite waard is om te maken en met jouw familie of vrienden te delen.”

Liefs,

Stacy