Cassavesoep

by Leave a Comment

Cassavesoep is een romige en krachtige soep. De romige smaak komt van de kokosmelk, en het krachtige komt van het vlees. Ik heb ervoor gekozen om kippenvoeten en hals in mijn soep te gebruiken, zodat deze een extra krachtige smaak krijgt. Als je geen kippenvoeten en hals wilt gebruiken, dan kun je ervoor kiezen om deze te vervangen voor een pond kippenvleugels (wel de platte kant).

Cassavesoep is een Creools gerecht. Deze soep is een 1- pansgerecht, omdat zowel het vlees als aardvrucht(en) in 1 pan zitten. De hoofdingrediënten voor deze soep zijn de cassavestukken en de kipstukken. Je kunt ervoor kiezen om het gerecht luxe te maken door er zoutvlees aan toe te voegen of andere aardvruchten erbij te doen. Mijn moeder doet altijd wat Chinese tayers bij haar cassavesoep, zodat de soep extra voedzamer wordt.

Cassave is een aardvrucht. Het heeft een harde bruine schil, en van binnen heeft het een witte kleur. Cassave heeft dezelfde kookwijze als aardappelen. De smaak van cassave is voor mij lastig te beschrijven, want het smaak een beetje naar aardappelen, maar ook weer niet helemaal. Het is ook minder kruimig en daardoor ook de ideale kandidaat voor frituurgerechten.

Als ik moet kiezen tussen aardappels of cassave, dan kies ik voor cassave. Ik vind cassave heerlijk en het is ook nog eens erg voedzaam!

Cassave kun je tegenwoordig bij elke toko vers halen, en als ze die niet vers hebben, dan kun je er gerust voor kiezen om de diepvries variant te gebruiken.

Dit is mijn recept voor cassavesoep. Ik heb hem gemaakt zoals mijn moeder het altijd klaarmaakt.

Njang swietie (eet smakelijk)!

Liefs,

Stace

BB (bruine bonen) met witte rijst

by 2 Comments

”Als hier een pot met bonen staat, en daar een pot met brie. Dan laat ik brie en bonen staan, dan haal ik mijn Marie. Marie mara, mijn troe la la la, Marie Marie mara.” Lieve Hugo – Een pot met bonen.

Elke keer wanneer ik bruine bonensoep kook, moet ik aan dit classic kaseko liedje denken. Ik speel hem ook vaak af wanneer ik bruine bonensoep kook. Dit liedje haalt voor mij de Suirnaamse sfeer, gezelligheid, eenheid en lekker gevoel om te koken in huis. Je kunt dus nagaan dat ik dit gerecht met heel veel lobi (=liefde) voor mijn gasten en gezin klaarmaakt.

Bruine bonensoep is een 1-pan-gerecht. De basis voor dit gerecht zijn de bruine bonen en kip. Maar je kunt ervoor kiezen om dit gerecht ”luxe” te maken door er zoutvlees en kipknakworsten aan toe te voegen. In Suriname kent een ieder dit gerecht. Elke gezin in Suriname maakt dit gerecht op hun eigen manier. De basis is in principe hetzelfde, maar hoe je het verder luxe wilt maken, is voor ieder gezin in Suriname anders. Ik maak hem zoals ik het van mijn moeder en tantes heb geleerd.

Dit gerecht wordt ook wel een feestgerecht genoemd, omdat het op speciale gelegenheden werd klaargemaakt. Zowel jong en oud kunnen van dit gerecht genieten. Als ik eters over de vloer krijg, maak ik meestal bruine bonensoep. Het valt altijd goed in de smaak. Mijn man kan er letterlijk zijn vingers bij aflikken, wanneer hij Surinaamse bruine bonensoep eet.

Wanneer mensen van mijn eten genieten, geeft het mij altijd een goed gevoel van binnen want dit is immers mijn passie. Dus wil je uitblinken in de Surinaamse keuken, dan kan ik het jou zeer zeker aanraden dit gerecht klaar te maken!

Njang swieti!

Liefs,

Stacy

P.S. Ik wil graag een klein feitje en herinnering van dit gerecht met jullie delen;

Op de middelbare school in Suriname, had ik een mentrix die mevrouw Heye heet. Zij vertelde dat dit gerecht vroeger ook op feestjes werd klaargemaakt. Maar dit werd dan speciaal voor de kinderen klaargemaakt en niet de volwassen. De volwassenen kregen dan gerechten zoals pom, pastei, geroosterde kip etc. Ik vroeg waarom zij dat zo deden en ze vertelde mij dat vroeger de onderscheid tussen kinderen en volwassenen best groot was. Ik zei heel bijdehand dat ik blij was dat het nu niet meer aan de orde is en dat kinderen ook mogen genieten van andere gerechten op feestjes. Ze was het met me eens.

 

 

 

Pepre watra (peper water)

by Leave a Comment

Pepre watra is een Indiaans soepgerecht. De Indianen maken deze soep klaar met vers gevangen vis en serveren deze meestal met zelfgemaakte cassavebrood.

Ik heb in dit geval verse kwie- kwie’s gebruikt, omdat ik gek ben op dit visje. Maar je zou de kwie- kwie’s kunnen vervangen voor zalmforellen of een andere stevige witvis.

Ik weet nog heel goed dat een paar collega’s van mijn vader waren wezen vissen, en dat ze bij terugkomst hun vangst trots aan elkaar lieten zien. Mijn vader mocht een paar vissen meenemen en van die visjes maakte hij later op de avond pepre watra! De overgebleven visjes maakte hij schoon en deed hij in de vriezer.

Vroeger wou ik 1 soort vis niet eten. Ik vertikte het te eten. Ik at serieus alleen rijst als dat visje werd bereidt. Mijn vader vertelde me een keer tijdens het koken niet om welke vis het ging. Omdat ik toen uitgehongerd was en direct begon met eten na het opscheppen, vergat ik te vragen welke vis hij bij de pepre watra had gedaan. Toen ik klaar was met eten zei ik dat het eten lekker was. Hij keek me aan en zei dat ik Piranha had gegeten…

De Inheemse gemeenschap in Suriname staat bekend om zijn primitieve levenswijze. Ze koken met producten die zij zelf vangen, planten of kweken. Bij hun staat de natuur centraal. De Indianen in Suriname hebben respect voor alles wat de natuur ons te bieden heeft.

Toen wij voor het laats in Suriname waren, kwamen wij langs een mini- Indiaans dorpje. Het eerste wat mij opviel was dat de omgeving erg schoon was en de mensen erg vriendelijk waren. De Indianen staan ook bekend om hun eigen medicijnenwinkel. Deze winkel is in de natuur te vinden.

Voor bijna elke snee en ziekte weten ze een geschikte plant daarvoor te vinden. Meestal stampen ze dat fijn of koken ze de bladeren met water, en trekken ze er een soort thee van die je zonder suiker of honing moet drinken. Persoonlijk heb ik respect hiervoor, maar ik vond dat vroeger nooit leuk als mijn vader deze geneeswijze hanteerde. Maar nu ik ouder ben en respect heb voor de natuur en mens, wil ik dit nog een kans geven…

Pepre watra is voor mij een ultieme soep bij verkoudheid of een griepje. Het geeft jou die opkikker die je nodig hebt wanneer je niet lekker voelt om iets te eten, maar toch moet eten. Het is niet machtig en het bevat boordevol goede voedingsstoffen!

Ik doe in mijn pepre watra wat extra aardvruchten (gekookte banaan en aardappelen) bij, zodat deze wat voedzamer wordt, maar als je deze ingrediënten liever niet in de soep wilt hebben dan kun je het gerust weglaten. Het is wat jij zelf lekker vindt en wat je van huis uit heb meegekregen ;).

Eet smakelijk!

Liefs,

Stace

 

Chinese vermicelli soep

by Leave a Comment

Chinese vermicelli soep stond al heel lang op mijn to do- kooklijstje. Van de week kreeg ik de gelegenheid om dit recept te bereiden.

Voor de Surinaamse keuken is het standaard om vlees/kip met bot te gebruiken wanneer wij soep koken. Kipfilet zie je (bijna) nooit in onze soepgerechten. Onze soepen zijn ook erg krachtig van smaak. Een voornaamste reden daarvan is, dat de meeste smaak in het bot van het vlees zit, en daardoor trekken de smaken ervan in de soep. Voor de Javaanse cultuur is het daarom standaard om kippennekken en looppoten, in onze soep te doen, want deze bevatten meer bot dan vlees en de meeste smaak zit nogmaals in het bot, waardoor het de soep een krachtige smaak geeft.

Naast dat de Chinese vermicelli soep een krachtige smaak krijgt van het bot, hebben de ingrediënten gember en knoflook, een lichte helende werking. Bij verkoudheid of griep kan deze er voor zorgen dat je weer iets vrijer door jouw neus kunt ademen en het helpt dat kriebelende gevoel in jouw keel te verminderen.

Als je een zieke partner, kindje of ouder(s) thuis hebt, dan is Chinese vermicellisoep, het ultieme gerecht om te maken. Eet smakelijk!

Liefs,

Stacy

 

Gevulde sopropo

by Leave a Comment

Sopropo is een bekende groentesoort in Suriname. Je kunt ervoor kiezen om deze groente met zoutvlees, zoute vis, gerookte kip of gerookte vis, klaar te maken. Maar je kunt zoals mij er ook voor kiezen de sopropo’s te vullen met gehakt en deze te stoven.

Ik was 15 jaar oud, toen ik voor het eerst gevulde sopropo mocht koken. Mijn moeder had geen tijd om te koken, dus gaf ze mij de instructies hoe ik het moest klaarmaken. Ik voelde me erg trots van binnen, toen ik een ieder na het koken zag smullen van de gevulde sopropo’s.

In het Javaans wordt deze groente ook wel ”Pare” genoemd. Sopropo moet je leren eten, want het is een bittere groentesoort. Om de sopropo minder bitter te laten smaken, wrijf ik het altijd eerst in met wat zout en daarna spoel ik het goed schoon. Dit trucje had ik van mijn buurvrouw Hillie, in Suriname, geleerd. Gek genoeg, klopt haar theorie.

Ze zeggen dat hoe bitter een groente smaakt, des te gezonder het is. De research die ik naar deze groentesoort heb gedaan, heeft mij laten zien dat het barst van de mineralen en vitaminen! Het bevat vitamine B1, B2, B3, B11 en vitamine C. Het bevat de mineralen magnesium, fosfor, ijzer, mangaan en zink.

Ik heb de sopropo’s met kipgehakt gevuld, maar je kunt er ook voor kiezen om rundergehakt te gebruiken. Ik moet een veganistiche variant voor de gevulde sopropo bedenken, zodat het ook toegankelijk wordt voor onze veganisten, maar tot die tijd geniet ik van deze lekkere Surinaamse buizen, gevuld met kipgehakt. Eet smakelijk!

Liefs,

Stace