Tau sie kai (kip in zwarte bonensaus)

by 2 Comments

Tau sie kai ofwel kip in zwarte bonensaus is een van mijn favoriete Chinese gerechten. Het is een gerecht wat snel en makkelijk te bereiden is. De basisingrediënten voor dit gerecht zijn de kippendijfilets, gember, zwarte bonensaus, sojasaus, zoete ketjap en paprika. Wat je er verder in wilt doen is geheel van jou afhankelijk. Mocht het zijn dat je dit gerecht niet pittig wilt hebben, dan kun je de peper weglaten. Ook kun je andere groenten zoals champignons, taugé of broccoli aan dit gerecht toevoegen.

Het enige wat moeilijk is aan dit gerecht is, zijn de kippendijen die ontbeend moeten worden. Tegenwoordig kun je deze ook ontbeend in de supermarkt of bij de kip poelier kopen. Mocht het zijn dat je toch geen kippendijfilet kunt vinden, dan is kipfilet ook prima.

Verder is dit gerecht super snel en makkelijk te bereiden. Ideaal als je een drukke werkdag achter de rug hebt!

Wees echter voorzichtig met zwarte bonensaus, want als je er teveel van in het gerecht doet kan de smaak erg zoutig worden. Mijn truc is om eerst met 1.5 eetlepel te beginnen. Mocht het zijn dat je hem iets zouter wilt hebben, dan kun je er altijd voor kiezen een extra theelepel bij te doen.

Enjoy!

Liefs,

Stacy

 

BB (bruine bonen) met witte rijst

by 2 Comments

”Als hier een pot met bonen staat, en daar een pot met brie. Dan laat ik brie en bonen staan, dan haal ik mijn Marie. Marie mara, mijn troe la la la, Marie Marie mara.” Lieve Hugo – Een pot met bonen.

Elke keer wanneer ik bruine bonensoep kook, moet ik aan dit classic kaseko liedje denken. Ik speel hem ook vaak af wanneer ik bruine bonensoep kook. Dit liedje haalt voor mij de Suirnaamse sfeer, gezelligheid, eenheid en lekker gevoel om te koken in huis. Je kunt dus nagaan dat ik dit gerecht met heel veel lobi (=liefde) voor mijn gasten en gezin klaarmaakt.

Bruine bonensoep is een 1-pan-gerecht. De basis voor dit gerecht zijn de bruine bonen en kip. Maar je kunt ervoor kiezen om dit gerecht ”luxe” te maken door er zoutvlees en kipknakworsten aan toe te voegen. In Suriname kent een ieder dit gerecht. Elke gezin in Suriname maakt dit gerecht op hun eigen manier. De basis is in principe hetzelfde, maar hoe je het verder luxe wilt maken, is voor ieder gezin in Suriname anders. Ik maak hem zoals ik het van mijn moeder en tantes heb geleerd.

Dit gerecht wordt ook wel een feestgerecht genoemd, omdat het op speciale gelegenheden werd klaargemaakt. Zowel jong en oud kunnen van dit gerecht genieten. Als ik eters over de vloer krijg, maak ik meestal bruine bonensoep. Het valt altijd goed in de smaak. Mijn man kan er letterlijk zijn vingers bij aflikken, wanneer hij Surinaamse bruine bonensoep eet.

Wanneer mensen van mijn eten genieten, geeft het mij altijd een goed gevoel van binnen want dit is immers mijn passie. Dus wil je uitblinken in de Surinaamse keuken, dan kan ik het jou zeer zeker aanraden dit gerecht klaar te maken!

Njang swieti!

Liefs,

Stacy

P.S. Ik wil graag een klein feitje en herinnering van dit gerecht met jullie delen;

Op de middelbare school in Suriname, had ik een mentrix die mevrouw Heye heet. Zij vertelde dat dit gerecht vroeger ook op feestjes werd klaargemaakt. Maar dit werd dan speciaal voor de kinderen klaargemaakt en niet de volwassen. De volwassenen kregen dan gerechten zoals pom, pastei, geroosterde kip etc. Ik vroeg waarom zij dat zo deden en ze vertelde mij dat vroeger de onderscheid tussen kinderen en volwassenen best groot was. Ik zei heel bijdehand dat ik blij was dat het nu niet meer aan de orde is en dat kinderen ook mogen genieten van andere gerechten op feestjes. Ze was het met me eens.

 

 

 

Gemberbier

by 1 Comment

Wij maken in ons leven heel veel goede en minder goede momenten mee.
Ik ben ervan overtuigd dat een ieder wel eens een paar keer flink op zijn/haar snuit is gevallen en dat jij jezelf dan ook goed tegen komt.

Je leert jezelf goed kennen wanneer je zo een ervaring hebt meegemaakt. Sommige mensen leren hun eigen- ik, na zo een ervaring, beter kennen  door heel lang alleen te zijn of een lange wereld reis te maken. Maar je hebt ook de uitzonderingen (zoals moi), die hun eigen- ik op een andere manier beter leren kennen. Ik kom dichter bij mezelf door te koken.

Een ieder die mij kent weet dat Surinaams eten mijn passie is. Ik maak Surinaamse gerechten graag klaar en laat deze authentieke keuken met heel veel liefde aan mensen zien. Wanneer ik Surinaamse gerechten bereid, brengt het mooie en minder mooie herinneringen naar boven. Herinneringen die mij harder, sterker, dankbaar en wijzer hebben gemaakt door de jaren heen.

Als ik klepon en loempia’s maak, dan laat het mij denken aan de vele feestjes die mijn familie in Suriname gaf, en hoe gezellig het altijd was wanneer wij dagen van te voren begonnen met koken. Wanneer ik sopropo met kippenworstjes klaarmaak dan laat het mij denken aan de tijd dat mijn ouders het niet breed hadden, maar zij er toch alles aan deden om ons dagelijks een bordje eten te geven. Dit soort herinneringen laten mij inzien dat ik mij gezegend mag voelen met zulke lieve en warme ouders. Dit herinnert mij ook dat ik niet mag vergeten waar ik vandaan kom, en waar/bij wie mijn passie voor eten is ontstaan.

Gemberbier is ook een recept dat mij naar mijn jeugd terug brengt. Het brengt mij naar het huis van oma Hille. Wij woonden in het Florawijk en aan de overkant van ons huis woonde oma Hille en haar kleindochter Caroline. Oma Hille paste op ons wanneer mijn vader overdag moest werken, en als hij zo nu en dan een nachtdienst bij Defensie moest draaien mochten wij bij haar logeren. Voor ons was dat altijd reuze gezellig! Oma Hille was een vrouw op leeftijd, maar een pittige vrouw op leeftijd! Ondanks haar leeftijd stopte niets haar om te genieten van het leven. Zij is ook een vrouw dat van koken hield. Wij hoefden maar te zeggen wat wij wilden eten, en ze maakte het klaar.

Voor ons was het normaal dat wij eten met elkaar deelden dus kregen wij elke middag een bakje met warme maaltijd van haar, zodat wij ook van haar kookkunsten mochten genieten. En genieten was het zeker, want wat kon zij lekker koken! De laatste keer dat ik oma Hille zag, was toen mijn vader overleed. Mijn oma was op visite bij haar en het was een dag voor ons terugkeer naar Nederland. Wij gingen allebeide oma’s gedag zeggen. Oma Hille was zoals gewoonlijk in haar keukentje bezig. Ze vertelde dat zij gember raspte voor wat gemberbier. Ik kan dat moment nog heel goed voor de geest halen. Zat ze daar op een stoel, met een klein bankje voor haar en daarop een grote kom en rasp. Ze raspte vakkundig de gember fijn en natuurlijk moest ik vragen wat haar recept ervoor is :). Iedere keer wanneer mama gemberbier maakt (of ik), moet ik aan mijn Creoolse oma Hille denken. Het brengt mij naar haar keuken en haar liefde voor Surinaams eten.

Oma Hille, dit recept is speciaal voor u!

Liefs,

Stacy

*Exact een dag nadat ik dit verhaaltje had geschreven, kreeg ik te horen dat oma Hille er niet meer is. Het doet heel veel pijn, maar het doet mij ook goed om te weten dat zij een prachtige leven heeft gehad en het zo goed is… Rust zacht lieve oma Hille!*

 

Pepre watra (peper water)

by Leave a Comment

Pepre watra is een Indiaans soepgerecht. De Indianen maken deze soep klaar met vers gevangen vis en serveren deze meestal met zelfgemaakte cassavebrood.

Ik heb in dit geval verse kwie- kwie’s gebruikt, omdat ik gek ben op dit visje. Maar je zou de kwie- kwie’s kunnen vervangen voor zalmforellen of een andere stevige witvis.

Ik weet nog heel goed dat een paar collega’s van mijn vader waren wezen vissen, en dat ze bij terugkomst hun vangst trots aan elkaar lieten zien. Mijn vader mocht een paar vissen meenemen en van die visjes maakte hij later op de avond pepre watra! De overgebleven visjes maakte hij schoon en deed hij in de vriezer.

Vroeger wou ik 1 soort vis niet eten. Ik vertikte het te eten. Ik at serieus alleen rijst als dat visje werd bereidt. Mijn vader vertelde me een keer tijdens het koken niet om welke vis het ging. Omdat ik toen uitgehongerd was en direct begon met eten na het opscheppen, vergat ik te vragen welke vis hij bij de pepre watra had gedaan. Toen ik klaar was met eten zei ik dat het eten lekker was. Hij keek me aan en zei dat ik Piranha had gegeten…

De Inheemse gemeenschap in Suriname staat bekend om zijn primitieve levenswijze. Ze koken met producten die zij zelf vangen, planten of kweken. Bij hun staat de natuur centraal. De Indianen in Suriname hebben respect voor alles wat de natuur ons te bieden heeft.

Toen wij voor het laats in Suriname waren, kwamen wij langs een mini- Indiaans dorpje. Het eerste wat mij opviel was dat de omgeving erg schoon was en de mensen erg vriendelijk waren. De Indianen staan ook bekend om hun eigen medicijnenwinkel. Deze winkel is in de natuur te vinden.

Voor bijna elke snee en ziekte weten ze een geschikte plant daarvoor te vinden. Meestal stampen ze dat fijn of koken ze de bladeren met water, en trekken ze er een soort thee van die je zonder suiker of honing moet drinken. Persoonlijk heb ik respect hiervoor, maar ik vond dat vroeger nooit leuk als mijn vader deze geneeswijze hanteerde. Maar nu ik ouder ben en respect heb voor de natuur en mens, wil ik dit nog een kans geven…

Pepre watra is voor mij een ultieme soep bij verkoudheid of een griepje. Het geeft jou die opkikker die je nodig hebt wanneer je niet lekker voelt om iets te eten, maar toch moet eten. Het is niet machtig en het bevat boordevol goede voedingsstoffen!

Ik doe in mijn pepre watra wat extra aardvruchten (gekookte banaan en aardappelen) bij, zodat deze wat voedzamer wordt, maar als je deze ingrediënten liever niet in de soep wilt hebben dan kun je het gerust weglaten. Het is wat jij zelf lekker vindt en wat je van huis uit heb meegekregen ;).

Eet smakelijk!

Liefs,

Stace

 

Sopropo met reuze garnalen

by Leave a Comment

Sopropo of pare met reuze garnalen, is een gerecht wat ik van mijn moeder heb leren klaarmaken. Het is voor de Javanen een kliekjesmaaltijd, omdat deze graag alle left- over vlees erin kunnen verwerken. Zo vermorzen wij niets, of te wel, zo gooien wij niets weg.

Mama maakte dit vroeger altijd met kip knakworsten of warme vis klaar,  omdat wij niet altijd genoeg geld hadden om sopropo/pare met kip klaar te maken, en kip knakworsten of warme vis, een goedkopere alternatief hiervoor was. Als ik soms zin heb in boiti eten (=armzalig eten), dan bereid ik mijn pare met kip knakworsten. De kip knakworsten haal ik dan vers bij de kipboer op de markt.

Niet voor niets zeggen bekende chefs dat het meest armzalig voedsel, het lekkerste voedsel ooit is. Ook ik sluit mij bij deze mening aan, want wat is dit genieten zeg!

Sopropo met reuze garnalen, is een van de vele gerechten waar je eindeloos mee kunt variëren. Je kunt in plaats van de garnalen een andere soort vorm van vlees gebruiken bijvoorbeeld gerookte kip, warme vis, zoutvlees of zoute vis.

Selamat makan!

Liefs,

Stacy

Zoetzure kip

by Leave a Comment

Als je naar een Chinees restaurant gaat, dan staat dit gerecht bekend als koe lo kai (koe lo=zoetzuur en kai=kip).Het is alleen jammer dat de Chinezen het authentieke recept, van zoetzure kip niet serveren in hun restaurants. Je krijgt in plaats van stukjes vlees, kipballetjes in zoetzure saus. Voor mij is dit plat gezegd een goedkope, ongezonde en snelle versie van dit mooie gerecht.

Het is ook jammer om te zien dat de Chinese gerechten in Nederland er armzalig uitzien. Je krijgt weinig vlees en als je zoetzure kip besteld (in dit geval kipballetjes in zoetzure saus), verdrinkt het letterlijk in de saus. Als ik dit zie, heb ik opeens geen honger meer.

Ik ben heel kritisch als ik in een Chinees restaurant ga eten. Dit komt omdat de Chinezen in Suriname, hun gerechten bereiden, zoals zij het thuis zouden bereiden. Je krijgt de authentieke Chinese keuken voorgeschoteld en dat is wat je als klant wilt.

Als wij in Suriname zijn en wij naar Chi Min of Fa Tai gaan, bestellen wij standaard zoetzure kip (naast de peking eend, tjauwmin en nasi yong chow). Je geniet letterlijk van elke hap die je neemt! Helaas zit Fa Tai of Chi Min, niet bij mij om de hoek, dus moet ik dit authentiek gerecht zelf maken.

Dit is een gerecht dat niet elke dag voorgeschoteld moet worden, want de kip wordt van te voren gefrituurd. Maar het blijft de moeite waard om zo nu en dan zoetzure kip klaar te maken. Als je een Surinaams- Chinese rijsttafel maakt, mag dit niet ontbreken!

Guys, dit is mijn lichtere en authentieke versie van de zoetzure kip. Enjoy!

Liefs,

Stace.

P.S. Ik moet er wel bij vermelden dat er in Nederland 3 goede Chinese restaurants zitten die hun gerechten serveren zoals zij het thuis zouden serveren, maar dat vertel ik een andere keer wel 😉

Chinese vermicelli soep

by Leave a Comment

Chinese vermicelli soep stond al heel lang op mijn to do- kooklijstje. Van de week kreeg ik de gelegenheid om dit recept te bereiden.

Voor de Surinaamse keuken is het standaard om vlees/kip met bot te gebruiken wanneer wij soep koken. Kipfilet zie je (bijna) nooit in onze soepgerechten. Onze soepen zijn ook erg krachtig van smaak. Een voornaamste reden daarvan is, dat de meeste smaak in het bot van het vlees zit, en daardoor trekken de smaken ervan in de soep. Voor de Javaanse cultuur is het daarom standaard om kippennekken en looppoten, in onze soep te doen, want deze bevatten meer bot dan vlees en de meeste smaak zit nogmaals in het bot, waardoor het de soep een krachtige smaak geeft.

Naast dat de Chinese vermicelli soep een krachtige smaak krijgt van het bot, hebben de ingrediënten gember en knoflook, een lichte helende werking. Bij verkoudheid of griep kan deze er voor zorgen dat je weer iets vrijer door jouw neus kunt ademen en het helpt dat kriebelende gevoel in jouw keel te verminderen.

Als je een zieke partner, kindje of ouder(s) thuis hebt, dan is Chinese vermicellisoep, het ultieme gerecht om te maken. Eet smakelijk!

Liefs,

Stacy

 

Kip in oestersaus

by Leave a Comment

Kip in oestersaus is een Chinees gerecht dat snel en makkelijk te bereiden is. Als je geen tijd hebt om te koken, maar toch gezond en lekker wilt eten, dan is dit het ideale gerecht om klaar te maken.

Oestersaus hoort standaard in jouw keukenkastje, als je gek bent op Chinees eten. Het heeft een licht zoete smaak en de nasmaak van umami komt erin voor. Het geeft jouw Chinese gerecht een opkikker, als deze nog te flauw smaakt voor jouw doen.

Persoonlijk ben ik erg gek op de Surinaams- Chinese keuken! Het is divers en smaakvol. Je hebt ook niet veel nodig om iets op tafel te zetten en het is gezond (als je geen take away haalt tenminste). Ik kan helaas maar drie plekken, in Nederland bedenken, waar je goed Chinees kunt eten. Dit zijn helaas de plekken waar ik niet elke week kom, dus moet ik de Chinese keuken zelf in huis halen en de gerechten zelf bereiden (wat ik totaal niet erg vind).

Dit is mijn variant van de Kip in oestersaus!

Liefs,

Stacy

 

 

Gevulde sopropo

by Leave a Comment

Sopropo is een bekende groentesoort in Suriname. Je kunt ervoor kiezen om deze groente met zoutvlees, zoute vis, gerookte kip of gerookte vis, klaar te maken. Maar je kunt zoals mij er ook voor kiezen de sopropo’s te vullen met gehakt en deze te stoven.

Ik was 15 jaar oud, toen ik voor het eerst gevulde sopropo mocht koken. Mijn moeder had geen tijd om te koken, dus gaf ze mij de instructies hoe ik het moest klaarmaken. Ik voelde me erg trots van binnen, toen ik een ieder na het koken zag smullen van de gevulde sopropo’s.

In het Javaans wordt deze groente ook wel ”Pare” genoemd. Sopropo moet je leren eten, want het is een bittere groentesoort. Om de sopropo minder bitter te laten smaken, wrijf ik het altijd eerst in met wat zout en daarna spoel ik het goed schoon. Dit trucje had ik van mijn buurvrouw Hillie, in Suriname, geleerd. Gek genoeg, klopt haar theorie.

Ze zeggen dat hoe bitter een groente smaakt, des te gezonder het is. De research die ik naar deze groentesoort heb gedaan, heeft mij laten zien dat het barst van de mineralen en vitaminen! Het bevat vitamine B1, B2, B3, B11 en vitamine C. Het bevat de mineralen magnesium, fosfor, ijzer, mangaan en zink.

Ik heb de sopropo’s met kipgehakt gevuld, maar je kunt er ook voor kiezen om rundergehakt te gebruiken. Ik moet een veganistiche variant voor de gevulde sopropo bedenken, zodat het ook toegankelijk wordt voor onze veganisten, maar tot die tijd geniet ik van deze lekkere Surinaamse buizen, gevuld met kipgehakt. Eet smakelijk!

Liefs,

Stace

Bakabana (gebakken banaan)

by 4 Comments

Vanochtend hadden wij bakabana als ontbijt. Ontbijt? Ja, als ontbijt!

Het kwam wel eens voor dat mama vroeger vergat tijdig brood in te kopen voor de volgende dag. Mijn moeder deed er op dit soort momenten alles aan om ons de volgende dag toch een goed gevulde broodtrommel of broodzakje mee te geven. Soms kregen wij zelfs bontot (warm eten in het Javaans) mee naar school. Voor ons was het erg normaal om dit te hanteren. Vriendjes en vriendinnetjes op school deden het ook.

Wanneer het ”vergeten brood te halen incident”, dus voorkwam, kregen wij haar famous bakabana als ontbijt en lunch mee naar school.

Bakbananen zijn erg gezond! Er zitten boordevol goede voedingsstoffen in zoals; vitamine C, vitamine B9, calcium en magnesium. Als je de bakbanaan niet frituurt, zit er geen cholesterol in. Het is kortom een voedzame vrucht!

Ondanks dat de bakabana’s in een laag olie wordt gebakken, zie ik het als een volwaardige ontbijt of lunch. Alle essentiële voedingsstoffen zitten erin en je zit er een tijdje vol van. Geloof mij maar dat snaaien niet aan de orde is, wanneer je 3 of 4 van deze hapjes naar binnen hebt gewerkt.

Bakabana kan prima als bijgerecht worden geserveerd, als je een groot feestje geeft, waarbij Surinaamse gerechten worden opgediend.

Mocht het zijn dat je flink wat beslag over hebt, kun je er makkelijk een pannenkoekenrecept van maken door wat eieren en melk aan het beslag toe te voegen (zie recept voor pannenkoeken).

Selamat makan!

Liefs,

Stace