Schijfjes gebakken banaan

by Leave a Comment

Bakbananen zijn super gezond! Het bevat heel veel vitaminen en geeft je een verzadigd gevoel.

Bakbananen serveren wij standaard als bijgerecht wanneer wij een etentje geven. Het combineert hartig met zoet en het balanceert pittig eten. Wij zijn er verzot op!

Mama frituurt de bakbanaan in een flinke laag olie, maar ik ga voor de iets gezondere tour. Ik bak hem in de oven. Het ziet er misschien iets droger uit, maar de textuur van hard aan de buitenkant en zacht aan de binnenkant, is hetzelfde. Dit mag dus echt niet ontbreken wanneer je Surinaams kookt!

Eet smakelijk!

Liefs,

Stacy

 

Komkommer op azijn

by Leave a Comment

Komkommer op azijn is een pittig bijgerecht. In Nederland zie ik dat het in Chinese restaurants zonder peper wordt ingelegd en geserveerd. Ik snap het ook wel, want niet een ieder houdt van pittig eten. Maar voor mijn familie moet ik er echt niet aan denken om geen peper in het zuur te doen, want dan krijg ik een boze moeder die me zegt dat ik het niet zo moet maken. Ik kan er gelukkig om lachen.

Maak je een pan moksi alesi, bruine bonensoep, nasi goreng of een ander soort hartig gerecht, dan is komkommer op azijn onmisbaar! Dit is mijn versie van komkommer op azijn. Enjoy!

Liefs,

Stacy

BB (bruine bonen) met witte rijst

by 2 Comments

”Als hier een pot met bonen staat, en daar een pot met brie. Dan laat ik brie en bonen staan, dan haal ik mijn Marie. Marie mara, mijn troe la la la, Marie Marie mara.” Lieve Hugo – Een pot met bonen.

Elke keer wanneer ik bruine bonensoep kook, moet ik aan dit classic kaseko liedje denken. Ik speel hem ook vaak af wanneer ik bruine bonensoep kook. Dit liedje haalt voor mij de Suirnaamse sfeer, gezelligheid, eenheid en lekker gevoel om te koken in huis. Je kunt dus nagaan dat ik dit gerecht met heel veel lobi (=liefde) voor mijn gasten en gezin klaarmaakt.

Bruine bonensoep is een 1-pan-gerecht. De basis voor dit gerecht zijn de bruine bonen en kip. Maar je kunt ervoor kiezen om dit gerecht ”luxe” te maken door er zoutvlees en kipknakworsten aan toe te voegen. In Suriname kent een ieder dit gerecht. Elke gezin in Suriname maakt dit gerecht op hun eigen manier. De basis is in principe hetzelfde, maar hoe je het verder luxe wilt maken, is voor ieder gezin in Suriname anders. Ik maak hem zoals ik het van mijn moeder en tantes heb geleerd.

Dit gerecht wordt ook wel een feestgerecht genoemd, omdat het op speciale gelegenheden werd klaargemaakt. Zowel jong en oud kunnen van dit gerecht genieten. Als ik eters over de vloer krijg, maak ik meestal bruine bonensoep. Het valt altijd goed in de smaak. Mijn man kan er letterlijk zijn vingers bij aflikken, wanneer hij Surinaamse bruine bonensoep eet.

Wanneer mensen van mijn eten genieten, geeft het mij altijd een goed gevoel van binnen want dit is immers mijn passie. Dus wil je uitblinken in de Surinaamse keuken, dan kan ik het jou zeer zeker aanraden dit gerecht klaar te maken!

Njang swieti!

Liefs,

Stacy

P.S. Ik wil graag een klein feitje en herinnering van dit gerecht met jullie delen;

Op de middelbare school in Suriname, had ik een mentrix die mevrouw Heye heet. Zij vertelde dat dit gerecht vroeger ook op feestjes werd klaargemaakt. Maar dit werd dan speciaal voor de kinderen klaargemaakt en niet de volwassen. De volwassenen kregen dan gerechten zoals pom, pastei, geroosterde kip etc. Ik vroeg waarom zij dat zo deden en ze vertelde mij dat vroeger de onderscheid tussen kinderen en volwassenen best groot was. Ik zei heel bijdehand dat ik blij was dat het nu niet meer aan de orde is en dat kinderen ook mogen genieten van andere gerechten op feestjes. Ze was het met me eens.

 

 

 

Sinaasappel / wortel juice

by Leave a Comment

Ontbijten is voor mij erg belangrijk omdat het de belangrijkste maaltijd van de dag is. Ik had het van thuis uit nooit meegekregen, maar ik had het mezelf aangeleerd.

Toen ik acht jaren geleden bij de voorschoolse peuterspeelzaal stage liep, ging ik vaak zonder ontbijt naar stage heen. Vaak deed ik dit omdat ik geen hap door mijn keel kreeg ’s ochtends. Ik moest om 08:00 uur, beginnen en precies een uur later werd ik duizelig en ontzettend chagrijnig. Op een gegeven moment was het voor mij duidelijk dat ik misschien de tijd moest nemen om te ontbijten, want dit was niet gezond.

Ik vond het heel erg raar om in de ochtend te eten, maar ik merkte wel meteen verschil want ik had geen last van duizeligheid meer en ik was totaal niet chagrijnig!

Omdat ik ’s ochtends nog steeds niet uitgebreid kan ontbijten, kwam het als een geschenk uit de hemel, toen ik hoorde dat je ook gezond kan ontbijten met groente/fruit sapjes en smoothies!

Om mijn sapjes en smoothies extra lekker te maken, geef ik het vaak een exotische twist door bijvoorbeeld sinaasappels, papaya, meloen, ananas of mango in te doen.

Dit is mijn favoriete ontbijtdrankje die ik met jullie wil delen, maar om eerlijk te zijn is dit toegankelijk voor elke moment van de dag.

Have a great day everybody!

Liefs,

Stacy

Samosa’s

by Leave a Comment

Samosa’s is een Hindoestaans bijgerecht of snack.
De basis voor de samosavulling is meestal aardappelen, doperwten en eventueel  kip. Tegenwoordig zie je in andere keukens dat ze de samosa’s ook op andere wijze klaarmaken. Dat is niet zo gek, want iedere streek in India heeft zijn eigen recept voor dit verrukkelijk hapje. Waarom zouden wij dan niet experimenteren hiermee?!

Omdat ReyLeys voor de originele smaak gaat, laat ik jullie het (bijna) authentieke recept van dit gerecht zien. Ik zeg bijna omdat het eigenlijk de bedoeling is dat je het deeg van de samosa’s ook zelf hoort te maken, maar ik had vandaag zin om voor het gemakkie te gaan, dus doen wij het met roomboter bladerdeeg. De volgende keer laat ik zien hoe jullie het deeg voor samosa’s en pastei moet maken. That’s a promise ;)!

Het is ook de bedoeling dat je de samosa’s frituurt in een flinke laag olie. Ik heb daar bewust niet voor gekozen omdat ik mijn lichaam die extra calorieën wilt besparen. Het is echter wel zo dat als je bladerdeeg gebruikt je de samosa’s makkelijker in de oven kan bakken, maar als je de samosa’s met zelfgemaakte deeg maakt, moet je deze helaas wel in een laag olie bakken want bakken lijkt dan onmogelijk in de oven.

Ik had de samosa’s vandaag vegetarisch bereid, maar je kunt er voor kiezen om van tevoren de kip gaar te koken met een boullionblok, laurier en wat pimentkorrels, dat fijn te snijden na het koken en deze erbij te doen wanneer je de vulling klaarmaakt.

Samosa’s is toegankelijk voor een ieder. Je kunt letterlijk een ieder blij maken hiermee.

Op avonden waarbij jij jouw gasten alleen wilt voorzien van kleine hapjes, is dit gerecht ideaal als fingerfood!

Liefs,

Stacy

Gemberbier

by 1 Comment

Wij maken in ons leven heel veel goede en minder goede momenten mee.
Ik ben ervan overtuigd dat een ieder wel eens een paar keer flink op zijn/haar snuit is gevallen en dat jij jezelf dan ook goed tegen komt.

Je leert jezelf goed kennen wanneer je zo een ervaring hebt meegemaakt. Sommige mensen leren hun eigen- ik, na zo een ervaring, beter kennen  door heel lang alleen te zijn of een lange wereld reis te maken. Maar je hebt ook de uitzonderingen (zoals moi), die hun eigen- ik op een andere manier beter leren kennen. Ik kom dichter bij mezelf door te koken.

Een ieder die mij kent weet dat Surinaams eten mijn passie is. Ik maak Surinaamse gerechten graag klaar en laat deze authentieke keuken met heel veel liefde aan mensen zien. Wanneer ik Surinaamse gerechten bereid, brengt het mooie en minder mooie herinneringen naar boven. Herinneringen die mij harder, sterker, dankbaar en wijzer hebben gemaakt door de jaren heen.

Als ik klepon en loempia’s maak, dan laat het mij denken aan de vele feestjes die mijn familie in Suriname gaf, en hoe gezellig het altijd was wanneer wij dagen van te voren begonnen met koken. Wanneer ik sopropo met kippenworstjes klaarmaak dan laat het mij denken aan de tijd dat mijn ouders het niet breed hadden, maar zij er toch alles aan deden om ons dagelijks een bordje eten te geven. Dit soort herinneringen laten mij inzien dat ik mij gezegend mag voelen met zulke lieve en warme ouders. Dit herinnert mij ook dat ik niet mag vergeten waar ik vandaan kom, en waar/bij wie mijn passie voor eten is ontstaan.

Gemberbier is ook een recept dat mij naar mijn jeugd terug brengt. Het brengt mij naar het huis van oma Hille. Wij woonden in het Florawijk en aan de overkant van ons huis woonde oma Hille en haar kleindochter Caroline. Oma Hille paste op ons wanneer mijn vader overdag moest werken, en als hij zo nu en dan een nachtdienst bij Defensie moest draaien mochten wij bij haar logeren. Voor ons was dat altijd reuze gezellig! Oma Hille was een vrouw op leeftijd, maar een pittige vrouw op leeftijd! Ondanks haar leeftijd stopte niets haar om te genieten van het leven. Zij is ook een vrouw dat van koken hield. Wij hoefden maar te zeggen wat wij wilden eten, en ze maakte het klaar.

Voor ons was het normaal dat wij eten met elkaar deelden dus kregen wij elke middag een bakje met warme maaltijd van haar, zodat wij ook van haar kookkunsten mochten genieten. En genieten was het zeker, want wat kon zij lekker koken! De laatste keer dat ik oma Hille zag, was toen mijn vader overleed. Mijn oma was op visite bij haar en het was een dag voor ons terugkeer naar Nederland. Wij gingen allebeide oma’s gedag zeggen. Oma Hille was zoals gewoonlijk in haar keukentje bezig. Ze vertelde dat zij gember raspte voor wat gemberbier. Ik kan dat moment nog heel goed voor de geest halen. Zat ze daar op een stoel, met een klein bankje voor haar en daarop een grote kom en rasp. Ze raspte vakkundig de gember fijn en natuurlijk moest ik vragen wat haar recept ervoor is :). Iedere keer wanneer mama gemberbier maakt (of ik), moet ik aan mijn Creoolse oma Hille denken. Het brengt mij naar haar keuken en haar liefde voor Surinaams eten.

Oma Hille, dit recept is speciaal voor u!

Liefs,

Stacy

*Exact een dag nadat ik dit verhaaltje had geschreven, kreeg ik te horen dat oma Hille er niet meer is. Het doet heel veel pijn, maar het doet mij ook goed om te weten dat zij een prachtige leven heeft gehad en het zo goed is… Rust zacht lieve oma Hille!*

 

Pepre watra (peper water)

by Leave a Comment

Pepre watra is een Indiaans soepgerecht. De Indianen maken deze soep klaar met vers gevangen vis en serveren deze meestal met zelfgemaakte cassavebrood.

Ik heb in dit geval verse kwie- kwie’s gebruikt, omdat ik gek ben op dit visje. Maar je zou de kwie- kwie’s kunnen vervangen voor zalmforellen of een andere stevige witvis.

Ik weet nog heel goed dat een paar collega’s van mijn vader waren wezen vissen, en dat ze bij terugkomst hun vangst trots aan elkaar lieten zien. Mijn vader mocht een paar vissen meenemen en van die visjes maakte hij later op de avond pepre watra! De overgebleven visjes maakte hij schoon en deed hij in de vriezer.

Vroeger wou ik 1 soort vis niet eten. Ik vertikte het te eten. Ik at serieus alleen rijst als dat visje werd bereidt. Mijn vader vertelde me een keer tijdens het koken niet om welke vis het ging. Omdat ik toen uitgehongerd was en direct begon met eten na het opscheppen, vergat ik te vragen welke vis hij bij de pepre watra had gedaan. Toen ik klaar was met eten zei ik dat het eten lekker was. Hij keek me aan en zei dat ik Piranha had gegeten…

De Inheemse gemeenschap in Suriname staat bekend om zijn primitieve levenswijze. Ze koken met producten die zij zelf vangen, planten of kweken. Bij hun staat de natuur centraal. De Indianen in Suriname hebben respect voor alles wat de natuur ons te bieden heeft.

Toen wij voor het laats in Suriname waren, kwamen wij langs een mini- Indiaans dorpje. Het eerste wat mij opviel was dat de omgeving erg schoon was en de mensen erg vriendelijk waren. De Indianen staan ook bekend om hun eigen medicijnenwinkel. Deze winkel is in de natuur te vinden.

Voor bijna elke snee en ziekte weten ze een geschikte plant daarvoor te vinden. Meestal stampen ze dat fijn of koken ze de bladeren met water, en trekken ze er een soort thee van die je zonder suiker of honing moet drinken. Persoonlijk heb ik respect hiervoor, maar ik vond dat vroeger nooit leuk als mijn vader deze geneeswijze hanteerde. Maar nu ik ouder ben en respect heb voor de natuur en mens, wil ik dit nog een kans geven…

Pepre watra is voor mij een ultieme soep bij verkoudheid of een griepje. Het geeft jou die opkikker die je nodig hebt wanneer je niet lekker voelt om iets te eten, maar toch moet eten. Het is niet machtig en het bevat boordevol goede voedingsstoffen!

Ik doe in mijn pepre watra wat extra aardvruchten (gekookte banaan en aardappelen) bij, zodat deze wat voedzamer wordt, maar als je deze ingrediënten liever niet in de soep wilt hebben dan kun je het gerust weglaten. Het is wat jij zelf lekker vindt en wat je van huis uit heb meegekregen ;).

Eet smakelijk!

Liefs,

Stace

 

Sopropo met reuze garnalen

by Leave a Comment

Sopropo of pare met reuze garnalen, is een gerecht wat ik van mijn moeder heb leren klaarmaken. Het is voor de Javanen een kliekjesmaaltijd, omdat deze graag alle left- over vlees erin kunnen verwerken. Zo vermorzen wij niets, of te wel, zo gooien wij niets weg.

Mama maakte dit vroeger altijd met kip knakworsten of warme vis klaar,  omdat wij niet altijd genoeg geld hadden om sopropo/pare met kip klaar te maken, en kip knakworsten of warme vis, een goedkopere alternatief hiervoor was. Als ik soms zin heb in boiti eten (=armzalig eten), dan bereid ik mijn pare met kip knakworsten. De kip knakworsten haal ik dan vers bij de kipboer op de markt.

Niet voor niets zeggen bekende chefs dat het meest armzalig voedsel, het lekkerste voedsel ooit is. Ook ik sluit mij bij deze mening aan, want wat is dit genieten zeg!

Sopropo met reuze garnalen, is een van de vele gerechten waar je eindeloos mee kunt variëren. Je kunt in plaats van de garnalen een andere soort vorm van vlees gebruiken bijvoorbeeld gerookte kip, warme vis, zoutvlees of zoute vis.

Selamat makan!

Liefs,

Stacy

Fijne cake

by Leave a Comment

Als een familielid jarig is en die een groot feest geeft in Suriname, dan hoort fijne cake er standaard bij! Geen enkele feest is compleet zonder een zelfgemaakte cake, en deze is er een van.

Bij ons in de familie kan elke vrouw lekker koken, maar als ik een vrouw moet kiezen die een award krijgt voor haar kookkunsten, dan is dat mijn tante Jane (Sorry mama, jij staat voor mij op de tweede plaats).

Tante Jane is voor mij een lopend encyclopedie als het om de Surinaamse keuken gaat. Noem een gerecht op en ze maakt het voor jou klaar. Bij haar is een maatbeker of weegschaal niet aan de orde, want ze doet alles op gevoel. Ik vind het heerlijk om te zien als een vrouw graag in de keuken staat, en gerechten met liefde en gevoel bereidt. I love it!

Vroeger was zij altijd de tante die deze cake voor ons maakte. Ik mocht haar altijd helpen met het beslag mixen, terwijl zij de ingrediënten in de kom deed. Ik keek dan ook aandachtig welke ingrediënten zij erin deed en hoeveel zij ervan bij het beslag toevoegde. Voor mij duurde het altijd heel lang voordat ik de garde van de mixer mocht aflikken, omdat tante Jane wel een kwartier nam om het beslag goed te mixen. Vroeger kon ik dat als kind niet begrijpen, maar nu ik zelf de Surinaamse keuken aan jullie laat zien, besef ik dat jouw cake ”mislukt”, als je deze niet lang genoeg mengt.

Mijn recept voor fijne cake wil ik graag met jullie delen, omdat het niet mag ontbreken als je een Surinaams feestje geeft. Hij is niet machtig of te zoet, en je kunt er eindeloos mee variëren. Je kunt er bijvoorbeeld een geraspte citroenschil erin doen, of wat geweekte rozijnen in rum, of geschaafde amandelen. Leef je maar uit zou ik maar zeggen!

Enjoy!

Liefs,

Stace

P.S. Ik gebruik sojaboter en sojamelk voor mijn fijne cake, maar als je liever de gewone boter en melk in jouw beslag wilt doen, dan kun je gerust voor deze kiezen.

Zoetzure kip

by Leave a Comment

Als je naar een Chinees restaurant gaat, dan staat dit gerecht bekend als koe lo kai (koe lo=zoetzuur en kai=kip).Het is alleen jammer dat de Chinezen het authentieke recept, van zoetzure kip niet serveren in hun restaurants. Je krijgt in plaats van stukjes vlees, kipballetjes in zoetzure saus. Voor mij is dit plat gezegd een goedkope, ongezonde en snelle versie van dit mooie gerecht.

Het is ook jammer om te zien dat de Chinese gerechten in Nederland er armzalig uitzien. Je krijgt weinig vlees en als je zoetzure kip besteld (in dit geval kipballetjes in zoetzure saus), verdrinkt het letterlijk in de saus. Als ik dit zie, heb ik opeens geen honger meer.

Ik ben heel kritisch als ik in een Chinees restaurant ga eten. Dit komt omdat de Chinezen in Suriname, hun gerechten bereiden, zoals zij het thuis zouden bereiden. Je krijgt de authentieke Chinese keuken voorgeschoteld en dat is wat je als klant wilt.

Als wij in Suriname zijn en wij naar Chi Min of Fa Tai gaan, bestellen wij standaard zoetzure kip (naast de peking eend, tjauwmin en nasi yong chow). Je geniet letterlijk van elke hap die je neemt! Helaas zit Fa Tai of Chi Min, niet bij mij om de hoek, dus moet ik dit authentiek gerecht zelf maken.

Dit is een gerecht dat niet elke dag voorgeschoteld moet worden, want de kip wordt van te voren gefrituurd. Maar het blijft de moeite waard om zo nu en dan zoetzure kip klaar te maken. Als je een Surinaams- Chinese rijsttafel maakt, mag dit niet ontbreken!

Guys, dit is mijn lichtere en authentieke versie van de zoetzure kip. Enjoy!

Liefs,

Stace.

P.S. Ik moet er wel bij vermelden dat er in Nederland 3 goede Chinese restaurants zitten die hun gerechten serveren zoals zij het thuis zouden serveren, maar dat vertel ik een andere keer wel 😉